TRZY NA CZY. BARTOSZ MERTAS (38 lat) – od 27 września jest nowym komendantem zabrzańskiego Hufca Związku Harcerstwa Polskiego. Mundur skauta przywdział w 1995 roku, wzorem swojej żony Katarzyny, z którą ma też dwoje dzieci. Jest pracownikiem naukowym Instytutu Chemicznej Przeróbki Węgla, a dwa miesiące temu obronił doktorat na Akademii Górniczo-Hutniczej w Krakowie.

- Czy to, że twoja żona – Katarzyna Mertas, przed kilkoma laty była komendantem harcerskiego hufca ułatwia ci pracę?

- To bez znaczenia. Kiedy ona była komendantem (a dowodziła kadencję wcześniej niż poprzedni komendant, Marcin Grzybowski – przyp. red.), potrzeby i plany hufca były zupełnie inne niż teraz. Obecnie skupiamy się na zupełnie odmiennych celach. Żona pomaga mi się jednak wdrożyć we wszystkie procedury. No i wciąż jest harcerzem: odpowiada za kwestie organizacyjno-logistyczne.

- Czy po zmianie składu komendy szykuje się rewolucja w zabrzańskim harcerstwie?

- Wręcz przeciwnie – w tej chwili najbardziej potrzebujemy pracy u podstaw. W ramach naszego hufca działają zaledwie trzy gromady i osiem drużyn. To w zasadzie minimum, aby w ogóle mógł funkcjonować miejski hufiec. Odbieramy sygnały, że są szkoły czy miejsca, gdzie można by utworzyć nowe środowiska, ale... nie mamy kim. Dlatego uznaliśmy, że w ciągu najbliższego roku – aż do przyszłorocznego zjazdu wyborczego – przede wszystkim skupimy się na wsparciu kadry. Chcemy organizować szkolenia i zajęcia tematyczne dla instruktorów, ale również wygospodarować i pozyskiwać środki, aby dofinansować szkolenia zewnętrzne.

- Czy harcerstwo ma w ogóle jeszcze sens we współczesnych czasach, kiedy oferta form spędzania wolnego czasu przez młodych jest tak bogata?

PEŁNA TREŚĆ ROZMOWY W GŁOSie nr 42 / 2014