TRZY NA CZY. JAKUB UTZIG (19 lat) - jest tegorocznym maturzystą w Zespole Szkół nr 3 w Zabrzu, będzie jednym z absolwentów 8-osobowej sportowej klasy XI LO o profilu lotniczym. Jego rodzina pochodzi z Austrii i osiadła na Opolszczyźnie; Jakub od początku nauki w zabrzańskiej szkole mieszka w gliwickim internacie. Jego ojciec jest zawodowym strażakiem, pasjonatem lotnictwa, ostatnio także skoków spadochronowych. Ma trzech młodszych braci.

- Czy trudno zostać pilotem?

- Jak ktoś bardzo chce zrealizować swoje marzenia i poświęci się swej pasji, to wszystko jest do pokonania: przeszkody materialne, techniczne, czasowe. Żeby zostać pilotem - według mnie – wystarczy nie mieć „głowy w chmurach”, czyli maksymalnie wykorzystywać swe zdolności i umiejętności. Do szkoły przyjęli mnie przecież na podstawie konkursu świadectw, a nie po znajomości. Trzeba być też zdeterminowanym w dążeniu do celu, jest w każdej dziedzinie.

- Czy w trakcie nauki są jakieś poważne testy, egzaminy, zadania praktyczne? Przecież nawet maturę zdajesz nieco inną...

- Trzeba być sprawnym fizycznie i dlatego jest więcej zajęć z wf-u. Więcej także jest matematyki, geografii i języka angielskiego - te przedmioty zdajemy na maturze o rozszerzonym profilu. Ważna jest także fizyka i informatyka. Do tego dochodzą liczne zajęcia teoretyczne dotyczące lotnictwa, bo przecież musimy wiedzieć, dlaczego tak właściwie ten szybowiec sam lata, bo przecież są różne teorie spiskowe (śmiech). No i najważniejsze: praktyka na lotnisku gliwickiego areoklubu. Pilotuję już samodzielnie szybowiec, mam do tego odpowiednie uprawnienia. Gdyby nie zabrzańska szkoła i gmina, która opłaca ten kierunek szkolenia, nigdy mnie i moich kolegów nie byłoby stać na taką naukę. A wbrew pozorom mało jest w Polsce szkół, gdzie w jednym miejscu i bez wysokich opłat można się uczyć tego zawodu.

- Czy w przyszłości będziesz żołnierzem?

- Raczej nie, choć nie można tego wykluczyć. Moim marzeniem jest dostanie się do Państwowej Wyższej Szkoły Zawodowej w Chełmie, która kształci cywilów, ale być może „wyląduję” w wojskowych kierunkach w Dęblinie. Konkurencja jest duża, bo o jedno miejsce średnio walczy 40 osób. Kiedyś myślałem, że zasiądę za sterami dużego samolotu, teraz myślę o śmigłowcu. W Polsce brakuje pilotów helikopterów, ich średni wiek to bodajże 50 lat, a są coraz bardziej potrzebni, choćby w ratownictwie. A tak naprawdę to nie ma nic wspanialszego niż samodzielny lot szybowcem, bez silnika. Czujesz się jak ptak, a w górach można unieść się na powietrznej fali. To jest dopiero coś... 

Rozmawiał (jak)