MUZYKA. Galę IX Zabrzańskiego Festiwalu Orkiestr im Edwarda Czernego otwarła na Placu Teatralnym m.in. jego córka Emanuela, która przybyła specjalnie do Zabrza.  Zanim jednak do tego doszło kilka zespołów grało na Placu Wolności i potem przeszło w paradnej musztrze pod Teatr Nowy. Tam na specjalnej estradzie trwa koncert a obok czynne są gastronomiczne punkty.  Dopisała pogoda, więc przybyły tłumy słuchaczy. Impreza potrwa do wieczora (szczegóły tutaj) . Może jeszcze zdążysz?

Czerny Edward, wlasc. Eberhard Cz., pseud. La Strado, ur. 11 VI 1917 w Zabrzu, zm. 16 II 2003 w Salzgitter (Dolna Saksonia), kompozytor muzyki klasycznej, rozrywkowej i jazzowej, dyrygent, aranżer i multiinstrumentalista.

Studia (komp., aranżacja) odbył w konserwatorium berlińskim. 1945-46 współzałożyciel i członek Zabrzańskiej Orkiestry Filharmonicznej oraz Oddziału Związku Zawodowego Muzyków w Zabrzu; dyrygent orkiestry firmowanej własnym nazwiskiem, dla której pisał repertuar rozrywkowy i jazzowy. 1948-81 komponował i aranżował dla orkiestr symfonicznych i tanecznych Polskiego Radia w Warszawie, w Katowicach i w Łodzi (od 1949) oraz dla orkiestr filharmonicznych w Polsce i w Niemczech.1951 - 1955 kierownik muz. Teatru Dramatycznego w Jeleniej Górze. W latach 1955 -58 drugi dyrygent, a od 1959 - 74 pierwszy dyrygent i kierownik artystyczny Orkiestry Tanecznej PR w Warszawie, z którą koncertował w Polsce i krajach sąsiednich (NRD, ZSRR, Czechosłowacja, Rumunia. Węgry). Od 1981 przebywał zagranicą, współpracował z rozgłośnią NDR w Hanowerze oraz z orkiestrami symfonicznymi i big bandami w Dolnej Saksonii i Bawarii. Pochowany jest w Berlinie.

Edward Czerny był jednym z twórców Festiwali w Sopocie, w Opolu i w Kołobrzegu jako ich wieloletni opiekun artystyczny, dyrygent i aranżer. Pisał muzykę teatralną i filmową. Współpracował z zespołami Śląsk i Mazowsze. W Archiwum Polskiego Radia pozostawił ok 3000 nagrań zawierających kompozycje, opracowania twórcze muzyki klasycznej i rozrywkowej dla orkiestr radiowych (m.in. J. Gerta, St. Hasa, J. Haralda. S. Rachonia, H. Debicha, E. Czernego) i dętych (m.in. Reprezentacyjna Orkiesira WP pod dyr. A. Rezlera i B. Szuli, Orkiestra Koncertowa WP im. St. Moniuszki pod dyr. A. Czajkowskiego), najwybitniejszych artystów opery i operetki (E. Ignatowicz, A. Kossakowskiej, I. Nave. B. Nieman, B. Sokorskiej, A. Hiolskiego, B. Ładysza, W. Ochmana, B. Paprockiego, R. Tarasewicza, M. Wojnickiego, A. Zwierza i in.), najpopularniejszych gwiazd piosenki (U. Dudziak, A. German, H. Kunickiej, M. Mirskiej, M. Koterbskiej, K. Prońko, L. Prus. S. Przybylskiej, J. Rawik. H. Rek, D. Rinn, R. Rolskiej, I. Santor, V. Villas, C. Fabińskiego, M. Fogga, J. Gniatkowskiego, J. Połomskiego, A. Rosiewicza, J. Stepowskiego, T. Wozniakowskiego, zesp. wok. Alibabki, Beltono, Novi Singers, Partita i.in.) oraz wybitnych instrumentalistów (J. Muniaka, W. Nahornego, J.P. Wróblewskiego, i.in.). Nagrał powyżej 300 płyt dla Polskich Nagrań i Muzy oraz dla Polonii w Stanach Zjednoczonych, które doczekały sie wielu wznowień na CD. Nagrania radiowe i płytowe muzyki rozrywkowej stanowią ważną pozycje w dorobku artysty. Charakterystyczną cechą w twórczości Edwarda Czernego jest połączenie orkiestry symfonicznej i big bandu, które jest traktowane równorzędnie i służy do realizowania, właściwego dla swingu, metrorytmicznego przebiegu. Stworzone przez kompozytora rozpoznawalne brzmienie własnej orkiestry i indywidualny styl aranżowania na skład symfoniczny, dęty i big band, wpłynęły na rozwój polskiej muzyki rozrywkowej lat pięćdziesiątych i sześćdziesiątych oraz na kierunek jej dalszych przemian. Koncerty muzyki popularnej, na których wykonywane są utwory Edwarda Czernego zajmuja stałe miejsce w repertuarach filharmonii w kraju i zagranica. Otrzymał wiele nagród m.in. Ministra Kultury i Sztuki (wielokrotnie), wyróżnienie na Festiwalu Jazzowym w Nowym Jorku za kompozycje Diabelski Młyn (1959), wyróżnienie w międzynarodowym konkursie na utwór rozrywkowy w Monachium za Wesołą wiadomość (1964), nagrody w miedzynarodowych konkursach na utwór na orkiestrę dętą: w Londynie za Saksofony na huśtawce (1971) i we Wiedniu za Parafraze "Perpetuum Mobile" J. Straussa (1975), „Złotą płyte” Polskich Nagrań za całokształt twórczości. Edward Czerny został odznaczony Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski za zasługi dla kultury polskiej.